Η ορφανή πρωτοβουλία για ενίσχυση της Ευρωζώνης
Πλησιάζει, λοιπόν, η Κορυφή στην οποία (13-14 Δεκεμβρίου) θα βρεθούν σε παρασκηνιακή έστω εκδοχή οι προτάσεις για ενίσχυση της ανθεκτικότητας της Ευρωζώνης.
Στα Συμπεράσματα του Eurogroup της 3ης Δεκεμβρίου – εκεί όπου η Ελλάδα/η Ελληνική υπόθεση περίπου δεν συζητήθηκε («and that is a good thing» κατά τον Μάριο Σεντένο) παρά μόνο για να διατυπωθεί ευχή «να συνεχιστεί η καλή δουλειά […] εφαρμογής του προγράμματος μεταρρυθμίσεων» – η αυτοδοξαστική πρώτη φράση («We made it») αφορούσε ακριβώς την ενίσχυση της Ευρώζωνης. Σύμφωνα με τον προεδρεύοντα, «παραδώσαμε ένα συνεκτικό (comprehensive) σχέδιο, στο οποίο όλοι συμφωνήσαμε».
Επειδή βέβαια η Ευρώπη είναι… η Ευρώπη, απ’ εκείνο ακριβώς το Eurogroup χρειάστηκε να φύγει εσπευσμένως ένας κεντρικός συντελεστής – ο Γάλλος ΥΠΟΙΚ Μπρυνό Λεμαίρ, καθώς αυτός χρειάστηκε να βρεθεί αμέσως στην χώρα του, την αναφλεγόμενη από τις ακραίες διαδηλώσεις των «gilets jaunes». Μην χάνουμε από τα μάτια ότι ακριβώς την δική του υπογραφή, μαζί με του ομολόγου του Γερμανού ΥΠΟΙΚ Όλαφ Σολτς έφερε η – υποτίθεται – κοινή πρωτοβουλία που έρχεται στην κρίση της Κορυφής του Δεκεμβρίου.
Έτσι – καταλήγει η ήδη από το 2017 πρωτοβουλία του Εμμανουέλ Μακρόν (είχε και τίτλους τιμής Πνύκας, προτού εμβαπτισθεί σε Σορβόννη) για την αναθεώρηση του συνολικού πλέγματος της «Ευρώπης». Του ίδιου Εμμανουέλ Μακρόν που βρέθηκε υπό βίαιη πίεση από την εξεγερτικότητα στην Γαλλία, την Γαλλία την οποία επιχειρούσε να επανεγκαταστήσει στο κέντρο (και) των Ευρωπαϊκών πραγμάτων. Α, ναι, αυτό μαζί με την Καγκελλάριο Ανγκελα Μέρκελ – η οποία ήδη εγκαταλείπει το βασικό μετερίζι εξουσίας της στην ηγεσία των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών και πορεύεται κουτσαίνοντας πολιτικά με μόνη την Καγκελαρία…
Καθώς τα Ευρωπαϊκά Συμβούλια – δηλαδή το υψηλότερο επίπεδο συνεργασίας στην ΕΕ – πορεύονται από Κορυφή σε Κορυφή, άμα πάει κανείς πίσω στον Ιούνιο του 2018 και την τότε Κορυφή θα δει ότι είχε συμφωνηθεί: κοινή πρωτοβουλία για προώθηση της Τραπεζικής Ένωσης, με κοινό Σύστημα Εγγύησης Καταθέσεων (στο βάθος-βάθος του δρόμου, όμως…), αλλά με αμεσότερη την εγγύηση/backstop του Ενιαίου Μηχανισμού Εξυγίανσης/Εκκαθάρισης, που αποτελεί σημαντικό (αν και όχι προβεβλημένο…) τμήμα της ίδιας Τραπεζικής Ένωσης. (Είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής ορθότητας της εποχής ότι ο μηχανισμός που στόχο έχει να διευκολύνει/στηρίξει χρηματοδοτικά την ενδεχόμενη εκκαθάριση τραπεζών, μεταφράζεται ως «εξυγίανση»).
Η πολύ ευρύτερη/πολύ βαρύτερη συζήτηση για Προϋπολογισμό της Ευρωζώνης – έστω και ψαλιδισμένο, ώστε να ανταποκρίνεται στις Γερμανικές ανασχέσεις – η οποία υποτίθεται ότι ήταν ο πυρήνας της πρωτοβουλίας Μακρόν, δεν είναι καν βέβαιο ότι θα μείνει αλώβητη στο τραπέζι. Ενώ η άλλη θεσμική αιχμή, περί δημιουργίας θέσης (και, άρα, λειτουργίας) κοινού υπουργού Οικονομικών της Ευρωζώνης έχει… παραπέσει. Περισσότερο με την λογική της μετεξέλιξης του ESM σε «Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο», μετεξέλιξη που έχει ήδη «αγιασθεί» σε επίπεδο Κορυφής μπορεί να περιμένει κανείς ότι θα πορευθούν τα πράγματα – και να δούμε, πάλι.
Ούτως ή άλλως , οι ριζοσπαστικότερες πρωτοβουλίες για ενίσχυση/μετεξέλιξη της Ευρωζώνης, με τα όσα συμβαίνουν στην Γηραιά Ήπειρο, δείχνει να μένουν ορφανές.
