Στις ΜΕΘ, τις ΜΑΦ και τους θαλάμους Covid δεν έχει τηλεοράσεις – ευτυχώς!
του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Την ώρα που στην σεβαστή Βουλή των Ελλήνων θα διεξάγεται η συζήτηση για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται – υγειονομικά προπαντός, αλλά και με τις οικονομικές επιπτώσεις στην ζωή των ανθρώπων: μάλλον οι πολιτικοί ηγέτες κοκ δεν θα φτάσουν μέχρι τις βαθύτερες συνέπειες στην ψυχολογία και την μελλοντική ζωή μας – η Ελλάδα στην τωρινή φάση της πανδημίας, άνθρωποι θα πεθάνουν από Covid. Άνθρωποι θα έχουν ήδη πεθάνει τις τελευταίες ώρες, μετά την πιο πρόσφατη καταμέτρηση. Άνθρωποι θα βρίσκονται με μηχανική υποστήριξη αναπνοής στις ΜΕΘ, σε μόλις στημένα κρεβάτια με μόλις εξοικειωμένους με το περιβάλλον εντατικής (και μάλιστα εντατικής Covid) γιατρούς και νοσοκόμους. Άνθρωποι θα αγωνιούν για το ποιο είναι για αυτούς το αμέσως επόμενο αύριο. Άνθρωποι θα βρίσκονται σε απλούς θαλάμους, με «κλίνες covid» ή και σε τέντες ή ακόμη και σε αεροδιακομιδή με C-130 εφόσον χρειαστεί (από Θεσσαλονίκη).
Σε όλα αυτά τα σημεία αγωνίας δεν υπάρχουν τηλεοράσεις. Ενώ πρόσβαση στην τηλεπτικοποιημένη πραγματικότητα έχουν /έχουμε όλοι οι υπόλοιποι. Πρώτα-πρώτα οι συγγενείς και οικείοι όλων των παραπάνω, που μόλις προ ημερών τους αποχαιρέτισαν οδηγώντας τους στα νοσοκομεία. Ύστερα όλοι όσοι – κι εδώ ο κύκλος ευρύνεται απότομα! – βρισκόμαστε «έξω», δηλαδή στον αμυντικό εγκλεισμό/confinement/lock-down. μερικοί έχουν/έχουμε ένα βηχαλάκι, έναν πονοκέφαλο και διερωτώμεθα «αυτό, τώρα τι είναι;» Κάποιοι ήδη στρέφονται στον γιατρό τους η σε γραμμή βοήθειας ΕΟΔΥ χωρίς πάντα ανταπόκριση.
Η πολύ μεγάλη πλειοψηφία, βέβαια, ζει την πραγματικότητα της ανασφάλειας και της ανησυχίας. ορισμένοι περιιθωριοποιημένοι, άλλοι βλέπουν διάφορα αδιέξοδα να πλησιάζουν. άλλοι – οι ευτυχείς, κανονικά! – έχουν ακόμη αντοχές ψυχικές, οικονομικές, πρακτικές αλλά γύρω τους γίνεται χαμός (από κυβερνητικά διαγγέλματα μέχρι αντιπολιτευτική αρνητική διαφήμιση, από παράπονα/καταγγελίες για fake news μέχρι καταγγελίες για καθυστερημένα ημίμετρα).
Όλες οι τελευταίες κατηγορίες έχουν/έχουμε πρόσβαση σε τηλεοράσεις. Οπότε… θα απολαύσουμε το θέαμα και το ακρόαμα και την σκηνική διεκπεραίωση της πολιτικής αντιπαράθεσης στην Βουλή, σήμερα. Και θα μάθουμε πόσες κλίνες ΜΕΘ υπήρχαν, πόσες δημιουργήθηκαν. πόσοι γιατροί (προσοχή ! όχι γενικώς «προσωπικό του ΕΣΥ», όλοι στο ΕΣΥ είναι πολύτιμοι, όμως ο γιατρός και δη ο εντατικολόγος/λοιμωξιολόγος θα σε «διαχειριστεί» στην ΜΕΘ, και καλύτερα να γνωρίζει και να αντέχει). Θα μάθουμε πόσο αληθινά αμείβονται οι «ήρωες με τις λευκές και πράσινες μπλούζες», πέρα από το χειροκρότημα βέβαια. Θα ακούσουμε την μονότονη – στην Ελλάδα που έχει αναγάγει σε κεντρική πολιτική προβληματική το «Τις πταίει;» – αναζήτηση ευθυνών, και προηγούμενων ευθυνών και αυριανών ευθυνών. (Επειδή ο ορίζοντας σκούρυνε, μάλλον θα κρατηθούν πίσω οι αυτεπιβραβεύσεις. Ενδεχομένως και οι διαβεβαιώσεις του τύπου «Δεν θα συμβεί ποτέ σ’ εμάς…»).
Θα ευχόμασταν οι πολιτικοί ηγέτες και οι λοιποί τενόροι της δημόσιας ζωής, τους οποίους βέβαια εμείς αναδείξαμε, στην Βουλή σήμερα, τώρα, να θυμούνται λιγάκι τον συσσωρευμένο πόνο και την ανησυχία των πραγματικών ανθρώπων. Και να προσγειώσουν από βήματος της Βουλής την αγαπημένη τους πρακτική της αντιπαράθεσης μέχρις εχθροπάθειας, στρεφόμενοι στο τι μπορεί (ακόμη) και τι χρειάζεται (ήδη) να γίνει. Με ένα μίνιμουμ συναίνεσης. Να αφήσουν κατά μέρος την βολική αναφορά στην ατομική ευθύνη – την ευθύνη π.χ. να μην μπαίνεις ως σαρδέλα στο λεωφορείο ή το Μετρό;
Αλλιώς… πάλι καλά πώς στις ΜΕΘ δεν έχει τηλεόραση, να αισθανθούν όσοι βρίσκονται στην ακραία δοκιμασία πόσο λίγο, πόσο ελάχιστα ενδιαφέρονται οι πολιτικοί μας ταγοί για την δική τους κατάσταση. Ακόμη-ακόμη και για την. ύπαρξή τους, κάτω από τις στρώσεις πολιτικής επίδειξης ενδιαφέροντος.
