Στον αστερισμό Κασσελάκη, ή: η παγίδα του απο-εντυπωσιασμού
του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Σε νέο είδος πολιτικού λόγου – όπου προφανώς «ο λόγος» περιλαμβάνει πολλήν εικόνα, πληθωρική χρήση ΜΚΔ και δη TikTok και Instagram, συν καλλιέργεια της πρωτοτυπίας/του ξαφνιάσματος χωρίς όμως να προσπερνιέται και η οξύτητα ή/και η προθυμία αντιπαράθεσης – εγκαθιστάμεθα πλέον με την Κασσελακιάδα. Που, ας μας επιτραπεί να σημειώσουμε, είναι μια εξέλιξη η οποία προσπερνάει κατά πολύ την αλλαγή ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ. προσπερνάει ακόμη και τις (ήδη έντονες) εσωτερικές αναταράξεις στον χώρο της (πάλαι ποτέ) ριζοσπαστικής Αριστεράς, όπως αυτή μπολιάστηκε με το «κυβερνώσα» και επιχείρησε να ενσωματώσει στοιχεία ΚεντροΑριστεράς (όθεν το μάλλον περιορισμένης πλέον χρήσης -Προοδευτική Συμμαχία).
Το πού θα πάει/πού θα καταλήξει – και – αυτό το πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ θα φανεί όταν θα βγουν οι πρώτες ουσιαστικές (μετά Κασσελάκη) δημοσκοπήσεις καθώς η τωρινή ομοβροντία Metron Analysis, ALCO, Pulse δεν έχει ακόμη χωνέψει το νέο «φαινόμενο». Συν, όταν θα έχει καταγραφεί η επίπτωση στους δυο-τρεις μεγάλους Δήμους και στις Περιφέρειες. Οι afficionados των κομματικών διεργασιών θα προσθέτουν, εδώ, το τι θα δείξει το Συνέδριο, το οποίο αν όντως πάει να μετακινηθεί από τον Νοέμβριο θα λειτουργήσει διαλυτικά. Οι ψυχραιμότεροι θα αναμείνουν τις ανοιξιάτικες καταγραφές ενόψει των Ευρωεκλογών – εκεί όπου όντως θα κριθεί η όλη ισορροπία του πολιτικού συστήματος σ’ αυτήν την στροφή των πραγμάτων.
Θα μας επιτραπεί να αφήσουμε κατά μέρος τις πικρίες όσων διεφώνησαν ή/και σοκαρίστηκαν από την ανάδειξη Κασσελάκη λόγω αριστερής καθαρότητας: όταν κανείς έχει συμπορευθεί με Πάνο Καμμένο, αληθινά δεν είναι εύκολο να αναπτύξει αντισώματα λόγω Wharton, Goldman Sachs ή εικόνας minor shipping. Ο δε συμπαθέστερος/εντονότερος εκ των διαφωνούντων Νίκος Φίλης, έχει αντέξει την απομάκρυνσή του από το υπουργείο Παιδείας κατ’ απαίτησιν (ή οτιδήποτε αντίστοιχο) του Αρχιεπισκόπου, οπότε… Όσο για την διαλυτική διάσταση των διαφωνιών – περίπτωση Γεροτζιάφα, ανθρώπου στον οποίο είχε προταθεί θέση στο Επικρατείας, αλλά θέλησε να εκτεθεί στον σταυρό (Α’ Θεσσαλονίκης) μη-εκλεγείς (βρέθηκε στην 6η θέση με 3 εκλεγμένους) – αυτή θα κριθεί ακριβώς από το πώς θα δείξουν ότι πάνε τα πράγματα.
Η overdose εικόνας και ο έντονος εναγκαλισμός μ’ αυτήν, δηλαδή το στοίχημα εντυπωσιασμού που έθεσε και έδειξε αρχικά να κερδίζει ο Στέφανος Κασσελάκης, τού εξασφάλισε την λατρεία μη-αμελητέας μερίδας των Μέσων. Ενδεχομένως και το άλλο στοίχημα – δηλαδή η εντύπωση ότι προτιμά /επιλέγει την αδιαμεσολάβητη επικοινωνία «με τον λαό»/με το κοινό – να ξεκίνησε δυναμικά: ο τρόπος με τον οποίο ο Στ. Κασσελάκης αποπήρε τους δημοσιογράφους της πρώτης δημόσιας παρουσίας του ως νικητή (μπροστά στα Γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ) όταν του ζήτησαν να καθυστερήσει λίγο «γιατί δεν είχαν εικόνα», δηλώνοντάς τους ευθέως ότι δεν τον αφορά αυτό, ήρθε να συμπληρωθεί από τον τρόπο με τον οποίο περνούσε (χαλαρά-άνετα) το μικρόφωνο στην ομάδα νεαρών φίλων/οπαδών που τον περιστοίχιζαν, να εκφωνήσουν αυτοί το επόμενο σύνθημα/φράση του λόγου του. Παλιός του χώρου (ο οποίος κάνει προσγειωτικά λογο για «Ελληνική Αριστερά μ.Κ.») παραλλήλιζε με την επιλογή Ανδρέα Παπανδρέου, στους μεγάλους λόγους του/πλατεία Συντάγματος, να ξεφεύγει από το ετοιμασμένο κείμενο και να ακολουθεί/οδηγεί τα συνθήματα του πλήθους. (Βέβαια…. τότε ο Αντρέας μιλούσε σε δεκάδες χιλιάδες κόσμου, που η μαγεία του Μπρισίμ τις έκανε να φαίνονται εκατοντάδες χιλιάδες).
Αυτή η επιλογή της αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας, μαζί με τον λόγο TikTok και την υπερκινητική εικόνα του γυμναστηρίου, από δίπλα και το λάβαρο της αντισυμβατικότητας του ομόφυλου ζευγαριού (που έκανε τον καημένο τον οικονομικό σύμβουλο του Μαξίμου Άλεξ Πατέλη να σπεύδει να θυμίσει ότι κι αυτός έχει συνάψει αντίστοιχα γάμο σε ομόφυλη βάση…) στόχευσε συνειδητά τον εντυπωσιασμό. Μόνο τον εντυπωσιασμό. Ενώ την επιθετική στόχευση αντιπαθών κοινωνικών ομάδων της εποχής – των δημοσιογράφων ή/και των δικαστικών – προσέφερε ο Κασσελάκης θυσία στην δυσαρεστημένη κοινή γνώμη. Βραχυπρόθεσμα πράγματα, αρχίζει να προκύπτει. όπως κοντόφθαλμη απέβη και η επιθετική απόρριψη της φιγούρας της Δόμνας Μιχαηλίδου όταν αυτή, προσερχόμενη δίπλα του στις κάμερες σε επίσκεψη σε σχολείο παιδιών με ειδικές ανάγκες, του «έκλεψε» μέρος της εικόνας.
Η λατρεία του εντυπωσιασμού, αν δεν γειωθεί άμεσα, θα αποδώσει απο-εντυπωσιασμό. (Μαγεία δεν πρόκανε να δομηθεί, οπότε δεν υπάρχει κίνδυνος απομάγευσης…). Πιο δηλητηριώδες και από το «κρατίδιο» της Βόρειας Κύπρου, που τουλάχιστον έφερε το αντανακλαστικό της επίσκεψης Κασσελάκη στην Μεγαλόνησο.
Και να φανταστεί κανείς ότι αυτά διαδραματίζονται την στιγμή που ανακοινωνόταν η «βαθιά μπαλιά» του ορισμού του Αλέξη Τσίπρα ως εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης – πρώτο δείγμα αναζήτησης μιας αγκύρωσης μέλλοντος για τον ΣΥΡΙΖΑ, με Ευρωεκλογές και κινητικότητα στην μεγάλη σκακιέρα της ΕΕ στο επόμενο βήμα…
