«Γράμματα Πολέμου»: ξαναζωντανεύοντας μνήμες και κλίμα του ΄40
Μπορεί η συμμετοχή της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο – έτσι όπως σφραγίσθηκε στην συλλογική μνήμη με τις ημέρες του 1940-41 στον ΕλληνοΙταλικό πόλεμο, το μέτωπο της Αλβανίας και μέχρι την Γερμανική εισβολή που έφερε την Κατοχή – να αποτελεί πλέον αχνή μνήμη. Ωστόσο, το κλίμα που χαρακτήρισε εκείνη την εποχή έχει ενσωματωθεί στην βιωματική συνέχεια της Ελλάδας/των Ελλήνων.
Με επιμέλεια Γεωργίας Μ. Πανσεληνά, η Εταιρεία Πολιτικών και Οικονομικών Μελετών Βοβολίνη AMKE κωδικοποίησε και παρουσίασε χαρακτηριστικά τμήματα της αλληλογραφίας των αδελφών Κωνσταντίνου (δημοσιογράφος, πολιτικός και ιστορικός) και Σπύρου Αντ. Βοβολίνη (ιδρυτής, ιδιοκτήτης και εκδότης του μηνιαίου οικονομικού περιοδικού Βιομηχανική Επιθεώρησις από το 1934 έως και το 1990) από το Αλβανικό μέτωπο, από στρατιωτικά νοσοκομεία και τόπους της εποχής, με την μητέρα τους και με φίλους ή συστρατιώτες.
Πρόκειται για σπαράγματα από μια αναδρομή σε ημέρες που έμειναν στην συλλογική μνήμη ως έκφραση υψηλών εννοιών και οραμάτων, αλλά και είχαν μέσα τους την ανθρώπινη καθημερινότητα της εποχής.
Η Μαρία Βοβολίνη, σύζυγος του Αντώνιου Βοβολίνη με καταγωγή από την Αμνάτο του νομού Ρεθύμνης, αλληλογραφεί με τον γιο της Κωνσταντίνο στο Αλβανικό μέτωπο
Οι επικοινωνίες τις ημέρες του Αλβανικού Μετώπου ήταν δύσκολες, αλλ’ έστω και με περιπετειώδη τρόπο επιστολές και κάρτες/επιστολικά δελτάρια κατόρθωναν να φθάνουν από την Αθήνα στο μέτωπο – ή και στα στρατιωτικά νοσοκομεία όπου περιθάλπονταν οι τραυματίες της πρώτης γραμμής.
Εδώ, με τα προβλήματα του στρατιωτικού ταχυδρομείου και τις καθυστερήσεις των επικοινωνιών, η μητέρα του (υποδεκανέα) Κωνσταντίνου Α. Βοβολίνη κατορθώνει να αποκαταστήσει επαφή, πασχίζοντας να χωρέσει σε λίγες γραμμές όσο γίνεται περισσότερα…
[Διαβάστε εδώ]
Ενώ ο υποδεκανεύς Κωνσταντίνος Α. Βοβολίνης απαντά – από το Χειρουργείο του Ερυθρού Σταυρού, στην Κορυτσά.
