Στα 90, σιγά-σιγά, χρόνια ζωής της Βιομηχανικής Επιθεωρήσεως, που είχε καταλήξει (από το 2004) να λέγεται Οικονομική Επιθεώρηση, έχει συγκεντρωθεί ένας πλούτος υλικού. Στα σημειώματα αυτά, ο σημερινός αναγνώστης έχει την ευκαιρία να επισκεφθεί σελίδες του Αρχείου. Και να ξαναδεί θέματα και προσεγγίσεις. Τα οποία – πολύ πιθανόν – θα αισθανθεί αρκετά έως παράξενα οικεία.

Η πάγια αναζήτηση της ανάπτυξης – και η συχνή διάψευσή της

Σε όλη την μεταπολεμική περίοδο – και σίγουρα στην εποχή της Μεταπολίτευσης – η αναζήτηση της ανάπτυξης είναι παγίως επανερχόμενη. Το πρόβλημα είναι ότι, αντιστοίχως πάγια, οι εκάστοτε Κυβερνήσεις θεωρούν ότι οι «παλιότεροι» υπήρξαν επιλήσμονες του αναπτυξιακού χρέους (ενώ οι ίδιες έχουν σημαντικό έργο να επιδείξουν)^. οι δε Αντιπολιτεύσεις κάνουν το ακριβώς αντίθετο: παραπέμπουν σε δικές τους επιτυχίες όταν είχαν βρεθεί με την ευθύνη των πραγμάτων. Στην Βιομηχανική Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 1985, ο αναγνώστης μπορεί να παρακολουθήσει την αντιπαράθεση Γεράσιμου Αρσένη (ως υπουργού Εθνικής Οικονομίας) και Γεωργίου Ράλλη (πρώην Πρωθυπουργού) και Μιλτιάδη Έβερτ (πρώην ΥΠΟΙΚ) με θέμα ακριβώς την ανάπτυξη.