Πώς ο Χρήστος Σαρτζετάκης περιέγραφε την Ελλάδα του 1963
Ήταν πριν από 60 χρόνια – τρεις γενιές! – που η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, βουλευτή της ΕΔΑ και προπομπού των αγώνων για την ειρήνη, από παρακρατικούς στην Θεσσαλονίκη έγραψε μιαν από τις μελανότερες σελίδες της πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας.
Η δολοφονία Λαμπράκη έλαβε χώρα την άνοιξη του 1963. μερικούς μήνες αργότερα, το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς (αξίζει να καταγραφεί η ταχύτητα, σε σύγκριση με τις σημερινές καταστάσεις στην Δικαιοσύνη) η απαγγελία κατηγοριών κατά των άμεσων δραστών και των ηθικών αυτουργών από τον ανακριτή Χρήστο Σαρτζετάκη προχώρησε και σε προφυλάκιση και ανώτερων στελεχών της Αστυνομίας της εποχής, αποκαλύπτοντας έτσι την πραγματική εικόνα παρακρατικής δράσης.
Μετά από πολλά χρόνια ο Χρήστος Σαρτζετάκης – μετά από πολυτάραχη διαδρομή με φυλακίσεις επί Δικτατορίας, με άνοδο στα ανώτατα κλιμάκια της Δικαιοσύνης και με κατάληξη στην Προεδρία της Δημοκρατίας – επέλεξε να καταθέσει την δική του πλήρη μαρτυρία, με το βιβλίο «Επιτελών το καθήκον μου», που κυκλοφόρησε το 2016 από τις Εκδόσεις Κέρκυρα-economia Publishing. Ένα δίτομο έργο 1.750 σελίδων συνολικά. Αληθινά αξίζει να παρακολουθήσει κανείς, με την γραφίδα Σαρτζετάκη, το κλίμα της εποχής και τις πράξεις του δράματος:
Τα διαβόητα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων
Αποκορύφωση του κλίματος ελέγχου και επιβολής της εποχής ήταν η λειτουργία των διαβόητων Πιστοποιητικών Κοινωνικών Φρονημάτων, που παρενέβαιναν σε κάθε στροφή της δραστηριότητας των πολιτών. Εδώ, ο Χρήστος Σαρτζετάκης – μετέπειτα δικαστικός, αρεοπαγίτης και εν τέλει Πρόεδρος της Δημοκρατίας… – καταθέτει άμεσες, προσωπικές εμπειρίες. Για να καταλήξει στην ακόμη πιο λησμονημένη πρακτική των Δηλώσεων Νομιμοφροσύνης.
[ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ]
___________________________________________________________
Ὁ Χρῆστος Σαρτζετάκης γεννήθηκε το 1929 στην Θεσσαλονίκη, ἀπό πατέρα Κρητικό (ἀπό τήν Κάντανον Χανίων) καί μητέρα Μακεδόνισσα (ἀπό τό Σκλῆθρον Φλωρίνης), γόνο οἰκογενείας πού μετέσχεν ἐνεργῶς στόν ἐπικό Μακεδονικόν ᾽Αγῶνα. Ἀριστοῦχος ἀπόφοιτος τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μέ μεταπτυχιακές σπουδές στό Ἐμπορικόν Δίκαιον καί τό Δίκαιον τῶν Εὐρωπαϊκῶν Κοινοτήτων εἰς Γαλλίαν (Νομικήν Σχολήν Πανεπιστημίου Παρισίων, Doctorat de l’ Université ). Ἐπρώτευσε δέ καί στίς ἐξετάσεις ὑποψηφίων δικηγόρων (τό 1954, πανελληνίως), ὡς ἐπίσης καί στίς ἐξετάσεις ὑποψηφίων Εἰρηνοδικῶν (τό 1955) καί ὑποψηφίων Παρέδρων Πρωτοδικῶν (τό 1956). Ὡς Πρωτοδίκης ὑπηρέτησεν εἰς τά Πρωτοδικεῖα Ἀγρινίου καί Θεσσαλονίκης, ὅπου καί τό 1963 τοῦ ἀνετέθη ἡ δικαστική ἀνάκρισις τῆς ὑποθέσεως δολοφονίας Λαμπράκη. Διά τό ἔργον του αὐτό ἀπελύθη τῆς ὑπηρεσίας του τό 1968 ἀπό τό τότε καθεστώς τῶν ἐπιόρκων Στρατιωτικῶν, συνελήφθη δίς καὶ ἐφυλακίσθη ἐπί ἔτος περίπου, βασανισθείς. Μέ τήν ἀποκατάστασιν τό 1974 τῆς δημοκρατικῆς νομιμότητος ἐπανῆλθεν εἰς τόν δικαστικόν κλάδον καί ὑπηρέτησεν ὡς Ἐφέτης Ἀθηνῶν, προαχθείς ἀκολούθως εἰς Πρόεδρον Ἐφετῶν καί τό 1981 εἰς Ἀρεοπαγίτην. Τό 1985, προταθείς, ἐξελέγη ἀπό τήν Βουλήν τῶν Ἑλλήνων καί ὑπηρέτησεν ἐπί πενταετίαν ὡς Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Εἶναι ἀπό τῆς 28.11.1996 ἐπίτιμος διδάκτωρ τῆς Σχολῆς Ἱστορίας καί Ἀρχαιολογίας τοῦ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θρᾴκης, ὡς καί ἀπό τῆς 7.5.1987 ἐπίτιμον μέλος τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τῆς Πορτογαλίας.
