«Ακατάλληλο για στρουθοκαμήλους»: μια ανάγνωση της διαδρομής του Γιάννη Μαρίνου από τον Θανάση Παπανδρόπουλο
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΔΩ
του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Ήταν αρκετά παράξενο το κλίμα στην παρουσίαση – στην ΕλληνοΑμερικανική Ένωση, στις 21/1/2020 – του βιβλίου των Εκδόσεων Κέρκυρα-economia Publishing με συγγραφέα τον βετεράνο δημοσιογράφο Θανάση Παπανδρόπουλο και με τίτλο «Ακατάλληλο για στρουθοκαμήλους», αλλά και ευθύς αμέσως με επεξηγηματικό υπότιτλο «Ο Γιάννης Μαρίνος στην μάχη για την αποτροπή της χρεοκοπίας της χώρας». Ήδη το βιβλίο αυτό, η δομή και το περιεχόμενό του αποτελούσε ταυτόχρονα ένα δώρο αναγνώρισης και τιμής από τον Θανάση Παπανδρόπουλο προς τον επί 30ετία διευθυντή του ιστορικού «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ» , αλλά και διάσωσης σε οργανωμένη/κωδικοποιημένη μορφή των πιο χαρακτηριστικών αρθρογραφικών παρεμβάσεων Μαρίνου. Παρεμβάσεων που, πάντως στις δεκαετίες του ’70 και του ΄80, είχαν οδηγήσει σε πολλούς τομείς την δημόσια συζήτηση.
Όπως ανέδειξε η πεντάδα των παρουσιαστών του εγχειρήματος Παπανδρόπουλου, έχει μια μοναδικότητα η επιλογή τού να έρχεται κανείς και – «σβήνοντας» την προοπτική του συμβολή, αν και διατηρώντας την αναλυτική του ματιά – να δίνει τον λόγο στα κείμενα ενός άλλου. Αναδεικνύοντας, έτσι, την συνεκτικότητα και την λειτουργία της σκέψης του. όχι όμως απλώς με την συλλογή και ανάδειξη κειμένων, αλλά με το χτίσιμο μιας συγκροτημένης εικόνας, εντέλει μιας κοσμαντίληψης σε μια στιγμή στον χρόνο της δημόσιας ζωής (γιατί αυτό υπήρξε το πέρασμα του «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ»). Αν ο Θανάσης Διαμαντόπουλος, ως πανεπιστημιακός/πολιτικός επιστήμονας αλλά και συνεργάτης του Ο.Τ. στάθηκε στις προσεγγίσεις Γ. Μαρίνου στα δημόσια πράγματα με ιδιαίτερη έμφαση στα θέματα Παιδείας που πάντα συγκινούσαν τον Μαρίνο, ο Λεωνίδας-Φοίβος Κόσκος, και ο αμφιτρύων της βραδιάς αλλά και άλλοτε πρόεδρος του ΕΣΙΠ (Εθνικού Συμβουλίου για την Ιδιωτική Πρωτοβουλία), ανέδειξε την σταθερή συμπαράταξη του Γ. Μαρίνου με τις προτεραιότητες του ιδιωτικού τομέα (δίπλα όμως την έμφαση που πάντα έδινε στην κοινωνική συνοχή: πάλι Θ. Διαμαντόπουλος).
Ο Κωνσταντίνος Λαμπρινόπουλος, πρώην πρόεδρος της ΕΕΔΕ , έδωσε έμφαση στο πώς τα παιδικά βιώματα και οι οικογενειακές αξίες διαμόρφωσαν το μετέπειτα αξιακό σύστημα του Γ. Μαρίνου, ενώ ο Κώστας Σερέζης, δημοσιογράφος και με Κυπριακή κατάθεση, έδωσε στιγμιότυπα χαρακτηριστικά της πορείας του, του στίγματος ζωής του.
Στην συγκινησιακά φορτισμένη τοποθέτησή του, ο Θανάσης Παπανδρόπουλος έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στις χαμένες ευκαιρίες εκσυγχρονισμού της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, στις οποίες είχε σταθερά στρατευθεί ο Γιάννης Μαρίνος και η πορεία του «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ» στα χρόνια του – αλλά και στην ανάγκη να εξασφαλισθεί ένα μέτρο συναίνεσης, που σταθερά λείπει. Έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο πόσο/πόσες φορές η γραφίδα Μαρίνου (και το συνολικό σχήμα του «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ») είχε δει και επισημάνει τα επερχόμενα της ελληνικής οικονομίας – που κατέληξαν στην χρεοκοπία του 2010.
Ενώ στην δική του καταληκτική παρέμβαση ο Γιάννης Μαρίνος αφοπλιστικά όσο και έντονα, σημείωσε ότι όλη αυτή προσπάθεια – την οποία τόσο άκουσε να απαιτείται, όχι δε μόνο σε αυτήν την διοργάνωση αλλά και διαχρονικά… – κατέληξε να έχει αποτύχει. Αν μη τι άλλο γιατί ο «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» έκλεισε, στα μέσα της δεκαετίας του΄90. αλλά και πολλές από τις απαιτούμενες θέσεις του σταθερά μένουν ανεφάρμοστες. (Όπως, άλλωστε, «εκτός» έμειναν και όσοι πολιτικά προώθησαν σημαντικές, επαινούμενες κλπ. τομές. Στέφανος Μάνος, Σταύρος Μπένος, Σάκης Πεπονής, Αλέκος Παπαδόπουλος…).
Μια ευγενή αντίκρουση έκανε η εκδότρια των Εκδόσεων Κέρκυρα-economia Publishing, Αλεξάνδρα K. Βοβολίνη, η οποία «υποδεχόμενη» την παράδοση του «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ» (που ήταν ο πάγιος ανταγωνιστής της «ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ», η οποία σήμερα συνεχίζει ως «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ»…) έχει αφήσει πίσω ένα ολόκληρο σύστημα αξιών και προτεραιοτήτων. Που ενσωματώθηκαν στην δημόσια συζήτηση- αλλά και, σταδιακά, στις πολιτικές επιλογές.
