Μιλώντας για βιομηχανία και μεταποίηση
Και φέτος, πολύπλευρα ενδιαφέρον το Thessaloniki Summit που διοργανώνεται με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βόρειας Ελλάδας (με Πρόεδρο τον Θανάση Σαββάκη) και οργανωτική στήριξη του Delphi Forum (του Σίμου Τσομώκου). Να κάνουμε όμως μια πρώτη παρατήρηση: ενώ το θέμα του Συνεδρίου ήταν “Μια ισχυρή και ανταγωνιστική ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ βάση ως προαπαιτούμενο για ένα νέο ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ μοντέλο”, ενώ ο αμφιτρύων του Συνεδρίου Θ. Σαββάκης έδωσε σοκαριστικά στοιχεία για την υποχώρηση των μεταποιητικών μονάδων (-63% στον Έβρο στην τελευταία 10ετία, πάνω από -50%, στο Κιλκίς, πάνω από -33% στην Ροδόπη, γύρω στο 70% απέμειναν να λειτουργούν στην ΒΙΠΕ Σίνδου), ο δε Νίκος Χριστοδουλάκης στοιχειοθέτησε με δεδομένα την έκφραση “βίαιη αποεπένδυση” και την τωρινή “επενδυτική δυστοπία” μετά την έλευση της κρίσης, στους χαιρετισμούς και παρεμβάσεις των επίσημων προσκεκλημένων παρατηρήθηκε μια … έλλειψη, μια απουσία. Ούτε στης Υπουργού Βόρειας Ελλάδας κυρία Κόλλια-Τσαρουχά, ούτε στου Περιφερειάρχη Απόστολου Τζιτζικώστα, ούτε στου Δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη τον λόγο “φιλοξενήθηκε” η ίδια καν η λέξη βιομηχανία ή/και μεταποίηση. Έλλειψε. Εντελώς. Μα, εντελώς! Ακούστηκαν λόγια περί επιχειρήσεων, ακούστηκε και η επιχειρηματικότητα. Αλλά η βιομηχανία – σε Συνέδριο μ’ αυτήν την στόχευση – απουσίαζε….
Βέβαια, πολλοί άλλοι εισηγητές στάθηκαν στην ανάγκη αύξησης του μεριδίου της μεταποίησης στο ΑΕΠ (από το σημερινό 8,7% σε ένα έως και 12% μέχρι το 2020 κατά Σαββάκη), στην προσφορά που θα ήταν η σοβαρότερη ενσωμάτωση τεχνολογίας στην παραγωγή, στον μοναδικό ρόλο που θα μπορούσε να έχει στην απασχόληση (σε σοβαρά πληρωμένη και κάπως σταθερή απασχόληση, δε) η μεταποίηση, σίγουρα δε στην εξωστρέφεια του συνόλου της οικονομίας.
Την δεύτερη μάλιστα ημέρα του Thessaloniki Forum, μια ολόκληρη παράλληλη συνέδρια ήταν αφιερωμένη στην θεματική “Μια ισχυρή βιομηχανική βάση για την ανάπτυξη και για βιώσιμη έξοδο από την χρηματοπιστωτική κρίση”. Όμως – αν σταθεί κανείς στου Τάκη Αθανασόπουλου την διαπίστωση ότι αν μια κοινωνία δεν καινοτομήσει σε κλάδους που οδηγούν μπροστά, στο μέλλον, ουσιαστικά παραιτείται από την έξοδο από την κρίση και καταδικάζεται στην περιθωριοποίηση – είχε ενδιαφέρον να δει κανείς πόσο ένα τόσο κεντρικό κομμάτι της συζήτησης, δεν κατάφερε να συγκινήσει βαθύτερα ούτε τους επισήμους, ούτε αρκετούς εισηγητές.
“Ίσως μιαν άλλη φορά”, που λένε…
