Περισσότερη Ευρώπη, λιγότερη Ανεξαρτησία
Οικονομική Επιθεώρηση, Μάιος 2017, τ.958
Ματιές στο Μέλλον
Τρία είναι τα ζητούμενα: η δημοκρατία, η εθνική ανεξαρτησία και η συμμετοχή μας στην παγκόσμια αγορά
Η αίσθηση που έχει κανείς τα χρόνια της κρίσης είναι ότι τελείωσε μια μεγάλη περίοδος σταθερότητας και ζούμε τώρα στο μεταίχμιο ενός νέου κόσμου, με κοινωνικά σταυρόλεξα που η λύση τους απαιτεί δυνατούς παίκτες. Οι αντιφάσεις πηγάζουν από τις διαφορετικές μας απαιτήσεις ως κοινωνία, απαιτήσεις που όμως δύσκολα ικανοποιούνται ταυτοχρόνως. Για παράδειγμα, αν μια χώρα θέλει την εθνική της ανεξαρτησία αλλά θέλει και να συμμετάσχει στην παγκόσμια αγορά, οι πιέσεις και οι αντιθέσεις που θα προκύψουν στην κοινωνία της θα δημιουργήσουν τέτοιες ανισότητες και εσωτερικές αναταραχές που θα πρέπει ή να μειώσει τη συμμετοχή της στο παγκόσμιο σύστημα ή θα πρέπει να βρει τρόπο να ελέγξει την εσωτερική ανισότητα – με μέσα μη δημοκρατικά. Ή, τέλος, θα πρέπει να θυσιάσει την έννοια της εθνικής της ανεξαρτησίας και να προσαρτηθεί σε ένα μεγαλύτερο σώμα που θα την προστατεύει από τα απίστευτα σκαμπανεβάσματα της παγκόσμιας αγοράς. (Ως χώρα η Ελλάδα αντάλλαξε μέρος της ανεξαρτησίας της όταν μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.)
Αγαπητοί αναγνώστες της Οικονομικής
